James Brown,… wie kent hem niet? ‘The Godfather of Soul’, ‘Mister Dynamite’ en ‘Soulbrother Number One’ zijn maar enkele van zijn bijnamen die hij doorheen zijn carrière kreeg. En je kan er moeilijk onderuit. Hij is de enige ware grondlegger van de funkmuziek zoals we die tot op vandaag kennen. Ontelbare artiesten werden rechtstreeks al dan niet onrechtstreeks door hem beïnvloed. Denk hierbij maar aan bijvoorbeeld George Clinton, Grandmaster Flash en in hun kielzog alle hiphop, breakdance en rappers die er op deze aardbol rondlopen.

James Brown werd in 1933 geboren in Barnwell, South Carolina en groeide op in het bordeel van zijn tante omdat zijn eigen ouders niet voor hem konden zorgen. Hij rebelleerde reeds op jonge leeftijd en op zijn 16de kreeg hij 3 jaar gevangenisstraf aan zijn broek gesmeerd voor een gewapende overval. Na een korte sportcarrière (boksen en basketbal) besloot hij zijn kans te wagen in de muziek business. En met succes. Vooral tijdens de jaren ’60 en ’70 was hij niet weg te denken uit de muziekscène en bouwde hij een torenhoge reputatie op. Hij was een veeleisend bandleider voor zijn muzikanten en een moeilijk mens om mee te leven. Zo wisselde de bezetting gedurende de jaren meermaals. Heel wat illustere namen maakten ooit deel uit van zijn band. Maceo Parker, Fred Wesley, Pee Wee Ellis en Bootsy Collins om er maar een paar te noemen. Naast zijn muzikale carrière bouwde Mister Brown een heel imperium op van clubs, restaurants en hotels. Maar toen eind jaren ’80 zijn carrière bergaf ging was hij gedwongen zijn zakenimperium van de hand te doen. Zijn drank- en drugsverslaving werkte nefast op zijn muzikale kunnen en het absolute dieptepunt werd bereikt eind jaren ’80 toen hij terug de cel in moest omdat hij mensen met een geweer had bedreigd en hij zijn arrestatie wilde ontlopen. Na zijn vrijlating in 1991 toerde hij als levende legende heel de wereld rond. In 2004 werd prostaatkanker vastgesteld en James Brown overleed op kerstdag 2006 op 73 jarige leeftijd. Hij werd opgenomen in de Rock ’n Roll Hall Of Fame (1986) en in de UK Hall Of Fame (2006). Maar zijn muziek en spirit leven voort.

The JB’s, opgericht in 1970, was de legendarische band waarmee James Brown furore maakte en zijn grootste hits scoorde. Tot op de dag van heden bestaat deze band uit muzikanten die destijds met Mr Dynamite toerden en platen opnamen. Zij houden de herinnering aan één van de meest spraakmakende en grensoverschrijdende artiesten levendig. Zij zorgen ervoor dat zijn nalatenschap niet verloren gaat. De huidige bezetting van the JB’s bestaat uit Miss Cynthia Moore (zang) die al in de band zit sinds 1991. Bassist Fred Thomas, Brown’s vaste bassist sinds 1971. Trompettist Hollie Farris kwam in 1975 de band vervoegen en trombonespeler en bandleider Tyrone Jefferson kwam erbij in 1979. In 1980 sloot ook trompettist Joe Collier zich aan, gevolgd door drummer Robert Thompson in 1981. 1990 was het jaar dat percussionist George ‘Spike’ Neely zich met de band kwam bemoeien en gitarist Damon Woods kwam erbij in 1994. Saxofoonspeler Jeff Watkins en toetsenist/zanger Chris Rob spelen sinds kort bij deze band en zijn daarmee de jonkies. Nadat hun huidige tourmanager de aankondiging voor haar rekening nam ging de band onmiddellijk van start met een broeierige funk jam die naadloos overging in ‘Hot Pants Road’ en ‘Soul Power’. Funk instrumentals van het zuiverste soort en meteen er knal op. Stilstaan was geen optie en het aanwezige publiek liet zich graag opladen voor een dansbaar avondje ongecompliceerde old-style funk. Oudgediende Fred Thomas stapt voorwaarts en brengt ons de niet mis verstane boodschap ‘Make It Funky’ over. Gevolgd door ‘Give It Up, Turn It Loose’. Dan is het de beurt aan Chris Rob, hij komt vanachter zijn toetsen en neemt plaats vooraan op de ‘bandstand’. In ware James Brown stijl, inclusief de maffe danspasjes en de grand écart, misschien wel HET handelsmerk van Mr Brown destijds. Zijn versie van ‘Cold Sweat’ mag er wezen en hiermee jaagt hij de temperatuur gestaag de hoogte in. Dan is het tijd voor Miss Moore om haar zangkunsten te vertonen. ‘Papa Got A Brand New Bag’ krijgt zowaar een nieuwe dimensie en dan moet ‘It’s A Man’s Man’s World’ nog komen. Kippenvel bij ondergetekende en ik ben zeker niet de enigste. Van het ene hoogtepunt naar het andere. ‘Pass The Peas’, lang uitgesponnen met opmerkelijke solo’s van percussionist Spike en drummer Robert Thompson. Maar ook de blazers doen hun ‘thang’. Afwisselende solo’s van trompet, saxofoon en trombone doen het partygehalte nog stijgen. De finale wordt ingezet door zangeres Cynthia Moore die zich ‘Get Off That Thang’ op indrukwekkende wijze eigen maakt. Tijd voor actie moet Chris Rob gedacht hebben en hij gooit er nog een zinderende versie van ‘I Feel Good’ tegenaan. Het publiek brult en joelt en een bisnummer kan en mag niet uitblijven. Natuurlijk is het ‘Seks Machine’, het ultieme James Brown nummer dat wereldwijd bekend is. Ze passeren nog allemaal eens de revue en doen hun muzikale funkduit in het zakje, en dan is het echt afgelopen.

Wat een band, wat een optreden. De geest van James Brown is constant aanwezig en ziet dat het goed is. De nalatenschap van ’s werelds nummer 1 in de soul- en funkmuziek is in goede handen en leeft verder in de performance van deze stuk voor stuk klasbakken van artiesten die allen een persoonlijke link hebben met de funkmeester himself. Moesten er nog organisatoren zijn die verlegen zitten voor een act op hun festival wel niet twijfelen zou ik zeggen en haal deze JB’s in huis. Ze zetten gegarandeerd uw kot op stelten en bezorgen iedereen die erbij is een ‘Funky Good Time’. Bedankt Depot en dan in het bijzonder COOL, de organisatie die dit mogelijk maakte.

Huibbe

Foto's © An Saenen